Հանդիպում Արուսյակ Սահակյանի հետ...

Գիտելիքը վայելք է, սա Էր առաջին արտահայտությունը, որ արտասանեց հայտնի բանագետ Արուսյակ  Սահակյանը: Իսկ թե «Ի՞նչ է էպոսը» հարցին նա պատասխանեց այսպես. «Էպոսը հայազգի ինքնությունն է, զուտ աստղագիտական գիտելիք,  առեղծվածների հավաքածու է  մեկ վերնագրի տակ, և  այն հունարեն նշանակում է վեպ: Բանավոր պահելու համար վիթխարի գիտելիքը պետք է ունենալ շատ մեծ արմատներ: Գաղտնագիր է ամեն մի առասպել, որը հետո դարձել է առեղծված»:

«Գիտունի հետ քա՛ր քաշիր, անգետի հետ հացի մի՛ նստիր».  այս խոսքերին նա մեծ տեղ է տալիս և նույնը խորհուրդ տվեց նաև մեզ: Երբ շատ է լինում անգետների քանակը, դաժան է: «Սասնա ծռեր» էպոսի չորս ճյուղերը  նշանակում են տուն, տուն,  որ կառուցած է չորս սյուների վրա, իսկ մեզ համար այն ամեն ինչ է: «Ծա՛ռ եղնիս, ճյո՛ւղ տաս», այսինքն՝ տոհմածառ լինես, սերունդ տաս: Ճյուղ նաև նշանակում է ոչխարի հոտի որոշակի գլխաքանակ, այն էլ սպիտակ ոչխարի, որ եզակի էր այդ ժամանակ: Էպոսում ներկայանում են երկու հակառակ պետություններ, մեկը տարածապաշտ նվաճող, մյուսը՝ հայրենապաշտ (չգիտեմ ինչ): Էպոսում կան նաև երկու հակոտնյա ուժեր՝ կին և տղամարդ: Եվ նրանք  միայն միասին լինելու դեպքում կարող են կազմել կատարյալ ամբողջություն: Երկրորդ թեման ամուսնությունն է, որովհետև դա ամբողջն է: Ավելի հանճարեղ կառույց, քան ընտանիքն է, չկա: Եթե չկա ժառաանգ, չկա նաև էպոս: Մարդն այդպես էլ չի հաշտվում այն մտքի հետ, որ գոյություն ունենալ չի կարող առանց իր հակադիր մարմնի: Բոլոր ժառանգների սկիզբը գիտելիքն է: Շատ չհասցրինք խոսել Արուսյակ Սահակյանի հետ ժամանակի սղության պատճառով, սակայն, այնուամենայնիվ, մենք խորապես հասկացանք, թե ինչ ասել է էպոս, և շատ շնորհակալ ենք դրա համար տիկին Արուսյակ Սահակյանին: